De volkstuinen van Leiden kennen een rijk verleden. In het document 'Ontwikkeling volkstuinen in Leiden' kunt u de ontwikkeling van de verschillende volkstuinen lezen.

Wethouder Ashley North bracht op 28 oktober een kennismakingsbezoek aan de LBA, in het clubgebouw van Ons Buiten. Diverse onderwerpen wisselden van gedachten zoals de compensatie, Visie Stadstuinieren, effecten corona, sociale cohesie etc.

En tot grote vreugde van Ons Buiten liet hij weten dat het geplande fietspad over de locatie uit de collegeplannen is geschrapt.

Aan het slot overhandigde LVO-voorzitter Henk Boting hem het prachtige, zeer lezenswaardige, boek over volkstuinieren van de hand van Suzanne de Boer en Marieke de Geus.

De zes Leidse volkstuinverenigingen hebben samen een wachtlijst van 490 gegadigden. Volgens de Leidse Bond van Amateurtuinders (LBA) is dat een onomstotelijk bewijs dat volkstuinen ’in’ zijn.

LEIDEN,,Uiteraard is die groei mede veroorzaakt door corona’’, aldus LBA-voorzitter Henk Boting. ,,Maar er wordt ook steeds bewuster over de natuur nagedacht.’’

Leiden heeft een tekort aan volkstuinen doordat rond de eeuwwisseling een aantal complexen noodgedwongen werd opgedoekt. En erg snel met het compenseren daarvan toonde de gemeente zich niet. Nu is dan eindelijk besloten dat er een nieuw complex met 150 tuinen komt in de Oostvlietpolder, langs de Vlietweg. Dat gaat het totaal brengen op 1350.

Boting bekent eerlijk dat hij daar een dubbel gevoel bij heeft. ,,Aan de ene kant zijn we natuurlijk blij dat er tuinen bijkomen, gezien de wachtlijst.’’ Maar in die bewuste polder liggen al twee volkstuincomplexen. ,,En dan is het vervelend dat alles zo naar een kant van de stad helt. Bovendien heb ik de bewoners van de Vlietweg gehoord die daar een grote aversie tegen hebben. Dat maakt de zaak ook voor ons lastig.’’

In de gemeenteraadsdiscussie over het nieuwe complex, liet onder meer de VVD-fractie zich ontvallen dat volkstuintjes niet meer van deze tijd zijn. Dat moet de LBA-voorzitter hebben gestoken. ,,Ik heb zelf geen volkstuin. Ze zochten twee jaar geleden een voorzitter van buitenaf en dat ben ik geworden. En ik moet bekennen dat ik toen ook een wat verouderd beeld had van volkstuinen en tuinieren. Van narrige oude mannetjes die een schop in de grond steken. Gaandeweg zijn mijn ogen geopend en ben ik steeds enthousiaster geworden. Er is een grote onderlinge samenhang, men overlegt met elkaar, en er komen ook steeds meer jonge gezinnen bij. Het is echt een schitterende wereld.’’

Veertig jaar geleden verhuisden André (67) en Ivon (64) van een benedenwoning naar een bovenwoning. Omdat ze hun tuin misten, schreven ze zich in bij tuinvereniging Cronesteyn. Binnen een jaar hadden ze een plekje. Vanaf het moment dat ze er hun huisje gebouwd hadden, wonen André en Ivon het grootste gedeelte van het jaar op de tuin. In de loop van de tijd is het steeds luxer geworden. Ivon: „Sinds we zonne panelen hebben, is er altijd stroom en warm water. Ik voel me net Máxima hier.” Het laatste weekend van oktober wordt het water afgesloten en slapen André en Ivon weer in hun huis in de Kooi. Maar ook dan zijn ze dagelijks op de tuin te vinden. André: „We houden van het buitenleven. In de stad is het smal, druk en vol.” 

De tuin van André en Ivon is tot in de puntjes verzorgd. Ivon: „Ik hou van een nette tuin. Ik trek alles eruit wat ik niet ken. Soms is dat iets wat André net geplant heeft, maar dan kopen we gewoon weer wat nieuws.” Door de hele tuin hangen en staan potten, beelden en andere snuisterijen. Ivon laat mij haar Mariabeeld zien, waar André een altaartje voor gemetseld heeft. Zelf heeft hij een ’Boeddhalaantje’. Het ziet er allemaal even keurig uit. 

Broers, zussen, neven en nichten van André en Ivon hebben ook een tuin bij Cronesteyn, net als hun dochter. „Het is hier eigenlijk net een klein dorpje. We hebben een goede relatie met onze buren. Als er wat is appen we elkaar. Het is echt gezellig.” Ook worden er allerlei activiteiten georganiseerd, zoals tuinlezingen, bingoavonden, voetbaltoernooien en playback shows. Maar er moet ook af en toe gewerkt worden. „Per jaar heb je drie werkbeurten voor het onder houd van de buitenpaden. Die zijn voor iedereen verplicht, maar dat is eigenlijk ook altijd gezellig.”